Onbegrip over afbraak speeltuintje
Bewoners Krimpenbos gepasseerd door gemeente Heerde
Bewoners van de Krimpenbos in Wapenveld zijn boos op de gemeente Heerde. Zeven jaar geleden is hun kinderen al het recht om in een woonwagen te wonen ontzegd. Nu is hen ook nog eens het enige vertier in de omgeving ontnomen: het speeltuintje dat tien jaar geleden op de Krimpenbos werd aangelegd. Op 27 maart verdween het in de afvalcontainer van de gemeente. Het onderhoud zou te duur zijn. En er zou toch niemand meer spelen, meende Heerde…
Schommel, wippaardje, loopbalken en houten speelhuisje met glijbaan. Het verdween in amper tien minuten tijd één voor een in de afvalcontainer van de gemeente Heerde. De driejarige Maria Goudsmid stond erbij, keek ernaar en huilde. ‘Vorig jaar speelde ze er nog onder begeleiding van haar moeder’, vertelt oma Marie Struik. ‘Maar dit jaar had ze net de leeftijd om er zelfstandig te kunnen spelen. De wagen van m’n zoon staat direct naast het speeltuintje, dus je kunt er zo vanuit het raam zicht op houden.’ Ook nichtje Louisa van drie, die een paar keer in de week op bezoek komt, speelde er. En Wilhelmina, het nu nog maar een paar maanden oude zusje van Maria, had er nog vele jaren kunnen spelen.
En dan is er nog Alie van twaalf, de dochter van Marie Struik. Opgegroeid met het speeltuintje in haar achtertuin, vertoefde ze er nog regelmatig. Samen met het buurjongetje van tien van iets verderop, of met vriendjes en vriendinnetjes van school.
Marie: ‘Alie was toevallig ziek thuis die dag, ze had keelangina. Was helemaal overstuur toen ze het zag gebeuren. Kon er niet van slapen ‘s nachts. Ze heeft toen wat op papier gezet. Ik zag het de volgende ochtend op tafel liggen. De tranen sprongen me in de ogen toen ik het las.’
Doodzonde
Vlak voor Pasen plofte de brief van de gemeente in de brievenbus van de bewoners. Het college van B&W had besloten het speeltuintje op te heffen. In 2006 waren de speeltoestellen gekeurd. Ze bleken toe aan een opknapbeurt. Dat zou tienduizend euro gaan kosten. Te duur, luidde de conclusie. Het speeltuintje moest tegen de vlakte.
Piet Goudsmid, Marie’s man: ‘Ik heb een paar pony’s lopen. Twee jaar geleden liep er eentje op de weg, die was uitgebroken. Toen hebben mensen, die wisten dat die van mij was, hem achter de omheining in het speeltuintje gezet. Misschien is dat wel net door de gemeente gezien, want daarna was het ineens: dat speeltuintje wordt niet meer gebruikt. Maar zie je al dat land dat daar naast ligt, dat is van mij, dat huur ik. Ik hoef die pony echt niet in dat speeltuintje te laten lopen. Ik heb de troep zelf ook meteen weer opgeruimd, want ik wil niet dat de kinderen daar in de paardestront trappen.’
De ochtend na Pasen belde Piet Goudsmid direct naar de gemeente om om opheldering te vragen. Die kreeg hij naar eigen zeggen niet. Amper twee uur later stonden de gemeentemedewerkers al op de stoep om de speeltuin te slopen. Vader Goudsmid stuurde ze weer weg. Donderdags kwamen ze terug. Dit keer onder begeleiding van politie.
Goudsmid verontwaardigd, terwijl hij foto’s van de sloop van het speeltuintje laat zien: ‘Dit was niet verrot, dit was allemaal nog goed. Ja misschien wat groen uitgeslagen, maar zomers deden we altijd de slang eraan en dan spoten we het schoon voor de kinderen. Alleen de loopbalken waren van onderen verrot. Twee jaar geleden staken daar ook spijkers uit. Toen hebben we de gemeente gebeld, die heeft ze eruit gehaald. Er zouden nieuwe spijkers in worden geslagen. Het is nooit gebeurd.’
Zelfs de politie vond het raar dat de toestellen zo in de bak werden gekieperd, zegt Marie Struik. ‘Een van die agenten zei ook tegen mij: het is doodzonde, het ziet er nog zo mooi uit allemaal.’
Piet Goudsmid: ‘En als ze het nu nog zouden verkopen, op marktplaats zetten of zo, dan hadden anderen er nog wat aan. Maar dit is gewoon geld over de balk smijten.’
Uitsterfbeleid
Het steekt de bewoners dat de gemeente nooit met hen over de toekomst van het speeltuintje heeft overlegd. Na de keuring in 2006 hebben de bewoners handtekeningen verzameld in de buurt en aangeboden aan de gemeente. Daar hebben ze nooit meer iets op gehoord.
Heerde zelf ontkent overigens de handtekeningen te hebben ontvangen.
Volgens de bewoners is de opheffing van het speeltuintje onderdeel van het beleid dat Heerde tegenover hen voert. ‘Ze willen hier geen woonwagenbewoners meer,’ zegt Marie Struik. ‘Dat hebben ze in 2002 zelf tegen ons gezegd.’
In dat jaar besloot Heerde de locatie aan de Krimpenbos een zachte dood te laten sterven. Er werd een uitsterfbeleid ingezet. Leegkomende vakken mochten niet opnieuw worden bewoond. De kinderen moesten elders maar een stek zoeken. De consequenties van dat beleid zijn zes jaar na dato goed zichtbaar. Van de oorspronkelijke vijftien standplaatsen zijn er nog maar zes over. Een deel van de vrijgekomen standplaatsen is bedolven onder bergen zand, begroeid met onkruid. Op een ander deel is een grasveld aangelegd. Voor dat laatste hebben de bewoners zelf moeten pleiten. Als het aan Heerde had gelegen, hadden alle woonwagens nu ingeklemd gelegen tussen de bergen zand.
De oudste zoon van Marie en Piet heeft nog net een standplaats op de Krimpenbos kunnen bemachtigen. Twee andere zonen zijn noodgedwongen verhuisd naar Elburg. Waar de achttienjarige Willem en de twaalfjarige Alie straks heen moeten weet niemand.
Geopereerd
Bij de besluitvorming zes jaar terug zijn de bewoners evenmin betrokken. Volgens Marie wordt de bewoners nooit naar iets gevraagd. ‘Ook niet met die zandbergen hierachter. De putten die normaal onder de wagens zitten en waar het water inloopt, hebben ze er laten zitten en daar zand overgekieperd. Maar de randen van die putten steken net boven het zand uit. Daar is Willem vijf jaar geleden hard met z’n knieën op gevallen. Hij moet binnenkort voor de tweede keer worden geopereerd, omdat z’n knieschijven helemaal scheef staan. ‘
Piet en Marie hebben het verhaal van hun zoon voorgelegd aan de gemeente. Heerde heeft er nooit meer iets op laten horen.
De bewoners voelen zich niet serieus genomen als inwoners van Heerde. Sterker, ze voelen zich gediscrimineerd. Onderhoud wordt volgens hen niet of nauwelijks gepleegd, de bewoners moeten zelf de openbare weg schoonhouden en aan de randen de oprukkende begroeiing verwijderen. Als het aan Heerde ligt althans.
Marie Struik: ‘Toen de mensen hierachter verhuisden, wilde mijn zoon graag van vak ruilen en op die plek gaan staan. Dat mocht van de gemeente, maar dan moest hij zelf de troep die die mensen hadden achtergelaten opruimen. Drie hele containers heeft hij weggebracht. Dat had de gemeente natuurlijk zelf moeten doen. Want wat heeft hij met de troep van een ander te maken?’
In de tijd dat de woningbouwvereniging nog het beheer had over het kampje, ging dat allemaal heel anders, zeggen de bewoners. ‘Meneer Kramer van Traide Wonen ging hier toen over. Die kwam hier ook regelmatig overheen, vragen: is alles goed, zit het allemaal nog goed in de verf, dat soort dingen. En als er dan wat geverfd moest worden, liet hij het ook verven. ‘ Maar Triade stopte met het beheer. De woningbouwvereniging had de locatie willen overnemen, als Heerde eerst het een en ander zou opknappen. Marie: ‘Maar Kramer zei tegen ons: De gemeente wil van geen kanten, dus ik heb geen andere keus, ik stop ermee.’
Straal
De gemeente Heerde verwerpt de kritiek van de bewoners. Verantwoordelijk wethouder W. Van Ommen blijft erbij dat het speeltuintje in een slechte staat verkeerde. Dat zou niets te maken hebben met gebrek aan onderhoud, de paarden van de bewoners zouden schade hebben veroorzaakt, laat hij weten bij monde van woordvoerder Marten Venema. De gemeente tekent daar bij aan dat naast het speeltuintje op de Krimpenbos, mogelijk nog vijf speeltuintjes gaan verdwijnen. ‘Dat heeft te maken met het aantal kinderen van 0-6 jaar binnen een bepaalde straal rondom een speeltuintje’, zegt Venema. ‘Krimpenbos zit met twee kinderen in die leeftijdsgroep onder de norm.’
Omdat zich op de locatie ook geen nieuwe bewoners meer mogen vestigen, is volgens de gemeente ‘de kans dat de norm op termijn wel gehaald gaat worden, zeer gering.’ De gemeentewoordvoerder kan overigens niet zeggen hoeveel kinderen gebruik moeten maken van een speeltuintje om het te behouden. ‘Het is geen vastomlijnde norm, dat wordt per situatie bekeken.’
Het verwijt dat geen onderhoud aan de openbare weg wordt gepleegd, werpt de gemeente eveneens van zich af. Volgens Venema is afgelopen jaar vanuit de gemeente nog uitdrukkelijk opdracht gegeven om de verharde stukken schoon te maken.
Onleefbaar
Marie Struik vindt het hele verhaal van de gemeente flauwekul. De foto’s van de speeltoestellen spreken immers voor zich, zegt ze. En een rondje Krimpenbos toont aan dat het groen helemaal niet van de weg is verwijderd, plus dat de veegwagen in al geen jaren meer is geweest.
Marie: ‘Het zijn elke keer van die kleine dingetjes. Beetje bij beetje halen ze alles voor je weg, zodat je hier niets overhoudt, zodat het onleefbaar wordt. Zo proberen ze ons hier weg te krijgen.’
De bewoners hebben een
advocaat ingeschakeld, die Heerde inmiddels schriftelijk om opheldering heeft gevraagd.
bron: Wiel 3-2008, tekst & foto Thea Reuver
“Zonder enige vorm van overleg”
In Wiel 5-2002 schreef Het Wiel ook al over Heerde. De argumenten van B& W voor de opheffing van de woonwagenlocatie, logen er in maart 2002 niet om. Er werd gesproken over ‘moeilijke beheersbaarheid, illegale bebouwing, sociale overlast, criminaliteit, een slecht leefklimaat en woonmilieu, en spanningen met inwoners van de dorpen.’ Volgens Bram van Duinen, destijds coördinator bij het Steunpunt Minderheden Overijssel, schildert het college van Heerde de mensen onterecht af als criminelen. “Dat hebben deze mensen niet verdiend. Er waren vroeger moeilijkheden, maar die zijn opgelost. Mijn ervaring is dat je met de bewoners goed afspraken kunt maken.”
Van Duinen en advocaat Sjoerd Jaasma zijn ook verbolgen over de wijze waarop B&W het afbouwbeleid erdoor hebben gedrukt. Jaasma: “De gemeente zegt: het gaat maar om opheffing van een paar standplaatsen, daar hoeft het bestemmingspaln niet voor te worden gewijzigd. Als er sprake is van een bestemmingsplanwijziging, heb je als gedupeerde de mogelijkheid om bezwaar te maken. Die is er nu niet.”
Van Duinen: “Het gaat hier wel om de toekomst van mensen. Die staat op het spel door een uitspraak van B&W, die niet in de gemeenteraad hoefde te worden besproken. Ik vind dat een lokale overheid het niet kan maken om een locatie zonder enige vorm van overleg op te heffen.”
Maar precies dat is wat er in Heerde is gebeurd. Geen overleg met de bewoners, geen overleg met de gemeenteraad. B&W hebben, zonder ooit een voet op de woonwagenlocatie te hebben gezet, zonder kennis te hebben gemaakt met de bewoners, besloten dat het kampje een ‘zachte dood’ moest sterven.
(bron: Wiel 5-2002)
[…] En hier wat eraan vooraf ging: het getreiter van de gemeente, de afbraak van het speeltuintje en het eenzijdige besluit van B&W van Heerde om de locatie in Wapenveld een ‘zachte dood’ te laten sterven. Werkt de link niet, typ dan in het zoekveld Krimpenbos, Wapenveld of Heerde. […]
[…] En hier wat eraan vooraf ging: het getreiter van de gemeente, de afbraak van het speeltuintje en het eenzijdige besluit van B&W van Heerde om de locatie in Wapenveld een ‘zachte dood’ te laten sterven. Werkt de link niet, typ dan in het zoekveld Krimpebos, Wapenveld of Heerde. […]